เพชรบุรีแห่งความหลัง

เห็นยอดตาลพริ้วไกลลมลูบ
ยืนทะมึนเป็นหมู่
ดังซู่เหมือนใครกู่หา

ฟังดั่งเหมือนเสียงของน้องข้า
ครวญฝากลมสั่งมา
ให้ข้าหวนคืนถิ่นหลัง

เห็นต้นตาลแถวแนวริมทุ่ง
ครวญคิดไปใจมุ่ง
ถึงรักสลักใจฝัง

เคยออดอ้อนออเซาะพร่ำสั่ง
เย้าหยอกยั่วสุขจัง
นั่งพิงตาลคู่กัน

จากเพชรบุรีมานาน
คิดถึงถิ่นเดิมหมู่บ้าน
ดงตาลที่เคยสุขสันต์

ป่านนี้รักเรา
คงอับเฉาเพราะอยู่ไกลกัน
น้องนางคงจะโศกศัลย์
จาบัลย์แม่เกี่ยวเจ้าเอ๋ย

เสียงยอดตาลพริ้วลมแว่วมา
ยามใกล้สนธยา
จะลับลาจากเช่นเคย

ใจยิ่งสะท้อนเหลือเอ่ย
คิดถึงบ้านเก่าเอย
เคยสุขสันต์กันมา