Nic

Mojego życia linia kompletna jest na wskroś
Będę tu aż opuszczą mnie w deskach na dno, na dno
Trzymam cały świat w swoich rękach, bo mam pod skórą moc
Pytają mnie, czy zamierzam przestać, a skąd! A skąd!

Nie znam szczęścia, jak on
Nie ma miejsca jak dom
Dobrze wiesz, że nie zmienię tu nic
Nie znam szczęścia jak on
Nie ma miejsca jak dom
Nikt nie mówi mi co myśleć i gdzie iść
Nikt nie mówi mi co myśleć
Co mam myśleć, co mam myśleć
I gdzie iść

Moment, w którym światło znika gdzieś tuż za horyzontem
Wiara w to, że było warto grać każdą zwrotkę
Zło i dobro pomiędzy polifonią, podnoszę wzrok
Spłacam swój dług, gonię wolność na wskroś, na wskroś

Nie znam szczęścia jak on
Nie ma miejsca jak dom
Dobrze wiesz, że nie zmienię tu nic
Nie znam szczęścia jak on
Nie ma miejsca jak dom
Nikt nie mówi mi co myśleć i gdzie iść

Nie ma dźwięku jak winyli szum
Drogą na szczyt ponad warstwą chmur
Nie muszę inaczej żyć, teraz ty, ty, ty, ty

Nie znam szczęścia jak on
Nie ma miejsca jak dom
Dobrze wiesz, że nie zmienię tu nic
Nie znam szczęścia jak on
Nie ma miejsca jak dom
Nikt nie mówi mi co myśleć i gdzie iść

Nikt nie mówi mi co myśleć i gdzie iść
Nikt nie mówi mi co myśleć, co mam myśleć
Nikt nie mówi mi co myśleć i gdzie iść
Nikt nie mówi mi co myśleć