Koohestan

شبها آهنگ جانسوزی پیچد در قلب کوهستان
بانگی از نایی آتشبار همچون بانگ نای چوپان
تنها هر شب آنجا صیدی نیمه جان
دور از آشیان راهی بیکران می پوید
نقش آرزو گاهی در زمین گه در آسمان می جوید
می جوید عشقی را کز دنیایی دیگر باشد
وز دنیایی بهتر باشد
چون شمعی همه شب بر رخ او خنده زند
مهرش بر سر باشد

کی جز ناکامی کامش باشد
کی جز محنت فرجامش باشد
او از خون دل می در جامش باشد
او از یاران یاری می خواهد
او از می هشیاری می خواهد
می خواهد صیدی وحشی رامش باشد
آه اما کی گردد پیدا
یارِ غمخواری در این دنیا
دل باید ماند تنها
شبها آهنگ جانسوزی پیچد در قلب کوهستان
بانگی از نایی آتشبار همچون بانگ نای چوپان
تنها هر شب آنجا صیدی نیمه جان
دور از آشیان راهی بیکران می پوید
نقش آرزو گاهی در زمین گه در آسمان می جوید
می جوید عشقی را کز دنیایی دیگر باشد
وز دنیایی بهتر باشد
چون شمعی همه شب بر رخ او خنده زند
مهرش بر سر باشد
اگر دستم دهد روزی که انصاف از تو بستانم
اگر دستم دهد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی در دیور افشانم
چنانت دوست میدارم
چنانت دوست میدارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من از تو صبر نتوانم
شبان آهسته مینالم مگر دردم نهان ماند
به گوش هر که در عالم رسید آواز پناهم