Tipota

Δεν γεννήθηκα σκληρή
Έτσι μ' έκανες εσύ
Να κοιτάζω το φεγγάρι και να μην του βρίσκω τίποτα
Δεν γεννήθηκα θλιμμένη
Και απογοητευμένη
Η ζωή να ταξιδεύει κι εγώ να 'μαι εδώ δεμένη
Κάποτε ζωγράφιζα καρδούλες κι αστεράκια
Τ' όνομα σου χάραζα στους τοίχους, στα παγκάκια
Τώρα τίποτα, τώρα τίποτα
Κάποτε ξυπνούσα και περίμενα τη μέρα
Πίστευα ο δρόμος μας πως πάει παραπέρα
Τώρα τίποτα, τώρα τίποτα δεν μ' αρέσει
Δεν γεννήθηκα μισή
Μ' έκοψες στα δυο εσύ
Πήρες όλη μου την πίστη, τώρα δεν πιστεύω σε τίποτα
Δε με νοιάζει πού γυρίζεις
Άμα χάνεις ή αν κερδίζεις
Πιο καλά είναι να υποφέρεις παρά να μη νιώθεις τίποτα
Κάποτε ζωγράφιζα καρδούλες κι αστεράκια
Τ' όνομα σου χάραζα στους τοίχους, στα παγκάκια
Τώρα τίποτα, τώρα τίποτα
Κάποτε το πίστεψα πως θ' άλλαζα τον κόσμο
Τώρα πια κατάλαβα πως ήμουνα κορόιδο
Κι έτσι τίποτα, έτσι τίποτα δεν θ' αλλάξει πια
Τίποτα, τίποτα
Τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτα...