Ιερέας Της Πορσελάνινης Θεάς
Anorimoi
5:22Το σιδερένιο κήτοσ βρυχάται και γυρίζει Στα έγκατα του βρίσκομαι και κάτι μου μυρίζει Στο σκότοσ του βυθίζομαι με πιάνει αναγούλα Νομίζω πωσ κατάπια μια πλαστική σακούλα Στάσου λίγο Δεν είμ' αυτό που νομίζεισ Στάσου λίγο Ταξίδι προσ το πουθενά με μυρωδιά θανάτου Χτυπιέμαι σα φραπόγαλο μήπωσ μ' ακούσουν κάπου Αλλά δε βγάζω πια φωνή με πνίγουν τα σκουπίδια Γιαούρτια μπανανόφλουδεσ και σάπια ακτινίδια Μα ξαφνικά σταμάτησε Ο κόσμοσ να γυρίζει Στα πόδια μου συκώνομια Απόλυτη ησυχία Μια μεταλλική κραυγή Και η πόρτα έχει ανοίξει Το φωσ με λούζει ωσσανά Ξεχύνομαι και πέφτω Ξανά μεσ' τα σκουπίδια Και με τσιμπάν οι γλάροι Φριχτό βασανιστήριο Δεν έχει τελειωμό Στάσου λίγο Δεν είμ' αυτό που νομίζεισ Στάσου λίγο