Votka Portokali

Άφησεσ πίσω σου κομμάτια από νύχτα
Και αναμνήσεισ τρυφερέσ από το χτεσ
Πέταξεσ κάπωσ βιαστικά μια καληνύχτα
Από κείνεσ που συνήθιζεσ να λεσ

Ξέχασεσ φεύγοντασ μισάνοιχτη τη πόρτα
Χωρίσ μια λέξη να μου πεισ για που θα πασ
Και όταν απόμεινα μονάχοσ μου όπωσ πρώτα
Κατάλαβα πόσο σκληρό είναι ν' αγαπάσ

Βγαίνει η μορφή σου απ' τη σήραγγα του χρόνου
Κι είναι οι νύχτεσ μου σαν ιστορίεσ τρόμου
Ξέρω πωσ έρχεσαι να με παιδέψεισ πάλι
Και πίνω κλαίγοντασ μια βότκα πορτοκάλι

Έφυγεσ κι όλα γίναν τώρα παρελθόν μου
Να με τυλίγουν με ομίχλη κι ενοχή
Και αυτό που κάποτε τόσο πολύ φοβόμουν
Πήρε τη δύναμη από σένα να συμβεί

Βγαίνει η μορφή σου απ' τη σήραγγα του χρόνου
Κι είναι οι νύχτεσ μου σαν ιστορίεσ τρόμου
Ξέρω πωσ έρχεσαι να με παιδέψεισ πάλι
Και πίνω κλαίγοντασ μια βότκα πορτοκάλι