Exarcheia (Telos Epohis)

Αν τα εξάρχεια ήταν λιμάνι
Θα ‘χα πνιγεί θα ‘χα πεθάνει
Θα ‘ταν το σπίτι μου ένα πλοίο
Στην άγρια νύχτα και στο κρύο

Αν τα εξάρχεια ήταν λιμάνι
Θα τουσ τιμούσα μ' ένα στεφάνι
Χαμένουσ έρωτεσ φίλουσ και ξένουσ
Συντρόφουσ έγκλειστουσ και ξεχασμένουσ

Αν τα εξάρχεια ήταν λιμάνι
Το φόβο θα ‘βλεπα πρώτη να φτάνει
Θα ‘χαν τα χείλη σου γλύκα κι αρμύρα
Τώρα έχει η γεύση μου δάκρυα και μπίρα

Γλάρουσ θα είχε για περιστέρια
Φωτιέσ στην άμμο τα καλοκαίρια
Δε θα ‘χε αφίσεσ για συναυλίεσ
Μα για αγνοούμενουσ κι εγκληματίεσ

Αν τα εξάρχεια ήταν λιμάνι
Θα ‘σουν κορίτσι μ' άσπρο φουστάνι
Θα συζητούσεσ στην παραλία
Για όσουσ δε γύρισαν δεν είχε πλοία

Αν τα εξάρχεια ήταν λιμάνι
Όλα θα μοιάζαν με πλεκτάνη
Θα ‘ταν ο kάβουρασ ψαροταβέρνα
Μην κλαισ για μένα μονάχα κέρνα

Για όσουσ χαθήκαν στην πλατεία
Έφταιγε πάντα η τρικυμία
Ξέχνα κι εμένα με τον καιρό
Πεσ ότι έπεσα μεσ στο νερό