Kaboos

منم آن شهری که از یادش رفته کسی را ندارد
دلش میخواهد برقصد سر مست ولی نا ندارد

دارد کابوس رفتن مرا این تنها بودن مرا
شکنجه می دهد ولی نمیکُشد
من از شب های بی پنجره آواز بی خاطره
شکنجه میشوم، شکنجه میشوم

دلم را شکستند به دور از نظرها
درختم که رفتم به جشن تبرها

دارد کابوس رفتن مرا این تنها بودن مرا
شکنجه می دهد ولی نمیکُشد
من از شب های بی پنجره آواز بی خاطره
شکنجه میشوم، شکنجه میشوم