Karanlık Sokaklar

Verse 1: 
Gecenin karanlığında, gözlerimde yaş,
Bu sokaklar acı, her köşe bir telaş.
Kalbimde yük, omuzlarımda taş,
Hayat bize yalan, gerçek olan savaş.
Her adımda diken, her sözde zehir,
Kurtuluş yok, bu yolun sonu delik deşik.
Mahallede çete, kardeş dediklerim,
Biri düştü toprağa, adalet mi? Beklerim.
Bir elimde tabanca, diğerinde sigara,
Gözlerimde ateş, yüreğimde yara.
Bu yollar bizi aldatır, cehennemin kapısı,
Her gün bir başka dert, yok huzurun tapusu.
Hayallerim gömüldü, bu beton mezarlara,
Kader mi bu? Yoksa yalnızca kara kara?
Sorgular beynimde, cevaplar hep aynı,
Bu hayat mı bize layık? Kardeş, bu nasıl adalet?

Chorus 1:
Acılar, karanlık, sokaklar sessiz,
Kardeşlik mi kaldı? Herkes nefessiz.
Gözlerimde hüzün, kalbimde nefret,
Bu dünya bize mi kaldı? Yoksa mahşer mi gerek?
Yalnızlık sarar her yanımı,
Kayıp giden dostlar, birer hatıra.
Gerçekler acıtır, hayaller kırılır,
Bu hikâye burada bitmez, daha yol var.

Verse 2: 
Çocukluk hayallerim, kül oldu yıllar içinde,
Adım adım düştüm, karanlığın peşinde.
Bir zamanlar saf, şimdi kalp taş gibi,
Bu sokaklar bizi böyle yaptı, kardeş bil ki.
Geceleri uykusuz, sabahları dumanlı,
Her gün başka bir kavga, yaralar kanlı.
Annemin duaları, gökyüzüne yükselir,
Ama biz hâlâ bataktayız, kurtuluş mu gelir?
Adaleti aradım, bulamadım hiçbir yerde,
Bu dünya kimin için? Soruyorum her seferde.
Sahte dostlar, gerçek yüzler hep sahte,
Bu hayat bir filmse, sonumuz nerede?
Zaman geçer, kalbimde yara izi kalır,
Bu hikâye burada bitmez, daha yol var.

Chorus 2: 
Acılar, karanlık, sokaklar sessiz,
Kardeşlik mi kaldı? Herkes nefessiz.
Gözlerimde hüzün, kalbimde nefret,
Bu dünya bize mi kaldı? Yoksa mahşer mi gerek?
Yalnızlık sarar her yanımı,
Kayıp giden dostlar, birer hatıra.
Gerçekler acıtır, hayaller kırılır,
Bu hikâye burada bitmez, daha yol var.