โลกเงียบ

เธอสบตาฉันไร้ความรู้สึกใดใด
เหมือนมีรางร้ายอะไรสักอย่าง
เธอจับมือฉันแทนคำที่ปลอบใจกัน
หัวใจก็พลันเยือกเย็นแปลกแปลก
เหมือนมีบางอย่างที่ใจฉันมันกลัว
แล้วต้องเจอ

เธอบอกให้ฉันเตรียมใจไว้ให้ดีดี (ให้ดีดี)
รับฟังคำนี้ที่เธอพูดมา
วินาทีนั้นแล้วเธอก็บอกคำลา
ฟ้าพลันมืดมนไม่มีแสงสว่าง

สิ้นคำเธอบอกปล่อยมือฉันเดินไป
เหมือนทุกอย่างจบสิ้นลง

โลกมันเงียบเหงาว่างเปล่าเหลือเพียงฉัน (เงียบเหงา เหลือเพียงฉัน)
กับใจนั้นที่รอวันแตกสลาย (แตกสลาย)
ได้ยินแต่เสียงแผ่วแผ่วของหัวใจ (ยินแต่เสียง ของหัวใจ)
ที่เต้นไปอ่อนแรงและช้าลงทุกที

สิ้นคำเธอบอกปล่อยมือฉันเดินไป
เหมือนทุกอย่างจบสิ้นลง

โลกมันเงียบเหงาว่างเปล่าเหลือเพียงฉัน (เงียบเหงา เหลือเพียงฉัน)
กับใจนั้นที่รอวันแตกสลาย (แตกสลาย)
ได้ยินแต่เสียงแผ่วแผ่วของหัวใจ (ยินแต่เสียง ของหัวใจ)
ที่เต้นไปอ่อนแรงและช้าลง

โลกมันเงียบเหงาว่างเปล่าเหลือเพียงฉัน (เงียบเหงา เหลือเพียงฉัน)
กับใจนั้นที่รอวันแตกสลาย (แตกสลาย)
ได้ยินแต่เสียงแผ่วแผ่วของหัวใจ (ยินแต่เสียง ของหัวใจ)
ที่เต้นไปอ่อนแรงและช้าลงทุกที
ฮ้า