Panaham Bede

شب از پنجره بهم زل زده
بمون ماه من پناهم بده
پناهم بده که بارون میاد
که پر پر میشم تو دستای باد
نترس از منو از غروب نگام
یه کبریت بکش رو تاریکی ها
رو تاریکی ها، رو تاریکی ها

بهم شک نکن اگر چه گمم
پناهم بده گل گندمم
تو این لحظه ایی که ماتیم به هم
من از تلخی تو ناراحتم
بگو چیشده که همراهمی
تو هم مثل من کمی مبهمی

پناهم بده اگر بی کسم
که از عمق شب به تو میرسم
پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
بگذرم، ازت بگذرم

پناهم بده اگر بی کسم
که از عمق شب به تو میرسم
پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
پناهم بده، پناهم بده، پناهم بده
پناهم بده (پناهم بده)

بهم شک نکن اگر چه گمم
پناهم بده گل گندمم
تو این لحظه ایی که ماتیم به هم
من از تلخی تو ناراحتم
بگو چیشده که همراهمی
تو هم مثل من کمی مبهمی

پناهم بده اگر بی کسم
که از عمق شب به تو میرسم
پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
بگذرم، ازت بگذرم