Па Бабам

Ты мне гаварыў, што я ў цябе адна! 
Аказалася зманіў, раскажы мне, хто яна! 
Добра ўжо памаўчы, бачыла цябе з цвятамі.     
Дзе яны цяпер скажы, падарыў якой іх бабе. 
Мне очэнь жалка тваю новую бабёнку!
Яна наіўна ўлюбілась у прыдурка!
Люблю цябе я! Ну паслухай ты!  
А толку? 
Калі гуляеш ты, скаціна, без курткі! 
Вун як панёсся да сваёй новай кашолкі! 
Відаць даўно ў іх раман! 
Што скажуць людзі?
Язык пачэшуць, гэта да! Не скора змоўкнуць! 
Перажывешь ужо! Нічога! Неяк будзе!

А ён - па бабам, от жа дзе падла! 
Прама ў свята! Пад носам у мяне закруціў!
А ты не знала, пасцель сагравала!
Спіну націрала!
Нашто гэта было ўсе скажы?

Па бабам! Прама ў свята.
Будзе ім кара!
Ты гэта ўсё прэкраці! 
Мы па-другому яму атамсцім,
Кідай дурное, вызываю таксі!
 
Ты цяпер дяржысь! Улячу на жыге ў ночы! 
Едзем мы тусіць! Няхай кусае свае локці!
Ты нас не дяржы! Я табе ўжо не веру! 
Хваціць, атпусці! 
Атпусці, кажу, ты дзверы! 

Не так уж сільна я яго ўжо і любіла!
Ну не смущайся ты, Арцём. Плесні настойкі!
Можа ў вас ёсть яшчэ хіба яка тэкіла?
Дяржы графіны, лезу я на барну стойку! 

А мы - па барам с падружкай на пару!
Далі тут жару, на нас глядзяць усе мужыкі!
Як мы гуляем, гора не знаем! Кальян раздуваем!
Гэта лі не шчасце, скажы?

Па барам, гуляем у свята!
са святам,  дзяўчаты!
і не трэба нам мужыкі!
Ліш толькі той сімпацішны каторы.
Табе не трэба, дык ты сядзь пасядзі!

Ты не валнуешся ні каплі, дзе я дзелась?
Ну пазваніў бы хоць разочык сваёй жонцы!  
Скажы спасіба ты тэкіле - я прасціла!
Ну не бурчы ўжо, забірай нас. Мы адзелісь!