ต่างคนต่างเหนื่อย

โลกที่หมุนสร้างแต่ความแปรผัน
เธอและฉันไม่พ้นต้องเปลี่ยนผันตาม
จากมีรักที่ซึ้ง กลับเป็นรักที่ช้ำ
มีแต่ความเสียใจ เสียใจ hmm

คำว่ารัก คงไม่เหลืออีกแล้ว
ไร้วี่แววของคนที่อยากชิดใกล้
จากที่เดินกุมมือ ก็ผละกันไปไกล
ไม่มีใจให้กันเหมือนเคย เหมือนเคย

เมื่อต่างคนต่างหมดรัก
ต่างคนต่างรู้ดี ก็คงไม่มีอะไรดีกว่านี้

ถึงเวลาเอ่ยคำลาแล้ว ถึงเวลาจบเรื่องหัวใจ
รักที่ทรมาน เก็บไว้ไม่มีอะไรที่ดีขึ้นมา
สองเราต้องอยู่อย่างทนฝืน สองคนกล้ำกลืนแต่น้ำตา
ขืนยิ่งคบกันไป ยิ่งทำให้ใจของเรายิ่งล้า
ต่างคนต่างเหนื่อยไป

ไม่ใช่ฉันอยากจะพูดคำนี้
พอกันที คำนี้ไม่อยากพูดไป
อยากอยู่ไปนานนาน อยู่ด้วยกันจนตาย
แต่ก็รู้ว่ามันไม่มี หนทาง

เมื่อต่างคนต่างหมดรัก
ต่างคนต่างรู้ดี ก็คงไม่มีอะไรดีกว่านี้

ถึงเวลาเอ่ยคำลาแล้ว ถึงเวลาจบเรื่องหัวใจ
รักที่ทรมาน เก็บไว้ไม่มีอะไรที่ดีขึ้นมา
สองเราต้องอยู่อย่างทนฝืน สองคนกล้ำกลืนแต่น้ำตา
ขืนยิ่งคบกันไป ยิ่งทำให้ใจของเรายิ่งล้า

ถึงเวลาเอ่ยคำลาแล้ว ถึงเวลาจบเรื่องหัวใจ
รักที่ทรมาน เก็บไว้ไม่มีอะไรที่ดีขึ้นมา
สองเราต้องอยู่อย่างทนฝืน กล้ำกลืนแต่น้ำตา
ขืนยิ่งคบกันไป ยิ่งทำให้ใจของเรายิ่งล้า
ต่างคนต่างเหนื่อยไป