Refavísur

Hér mætir Mikkel, sjá!
með mjóa kló á tá,
og mjúkan pels og merkissvip,
sem mektarbokkar fá.
Ég ligg í leyni, þétt
við lágan runn og klett.
Ef lykt ég finn, hver lítil mús
er löngum illa sett.

Ég kalla: Gagg. Með gló í músar -skinni
þá kveð ég: Gef mér brauð úr tínu þinni.
Ef mýsla neitar mér,
og máski stimpast fer.
Heyr! Einn og tveir og þrír - og þá!
með þökk hún étin er.

Þá veiðiför ég fer
og frakkann rauða ber,
hin minni dýr, um mörk og fjall,
þá mega gá að sér.
Þau skjálfa eins og urt,
í ógn, og flýja burt.
Því marga sögn um mína slægð
þau munu hafa spurt.

En, uss - í mosa músar tif ég greini.
Sjá, Marteinn kallinn læðist það hjá steini.
Hver hafi hljótt um sig.
En hérna fel ég mig.
Hið litla, montna músar-grey
nú mætti vara sig.