7 วันที่ฉันเหงา

วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน
วันจันทร์
ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า
ฉันต้องนอนเหงา
ถึงวันอังคารจนเช้า
ใจมันร้าว
เสียจนนอนไม่หลับ

เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม
กลับจำข้ามคืนถึงพฤหัส
วันศุกร์ก็แล้ว
ภาพเธอก็ยังคงชัด
วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม

เจ็ดวันที่ต้องทนเหงา
เจ็ดวันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป
เจ็ดวันที่เธอลืมกัน
เจ็ดวันที่สิ้นเยื่อใย
แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร
วันไหนจะลืมเธอ

วันพรุ่งนี้หรือนานแค่ไหน
หนึ่งเดือน
หรือข้ามไปจนเป็นปี
ต้องใช้กี่ความเหงา
ลบภาพเก่าคราวนี้
ไม่มีอะไรที่ค้างคา

เจ็ดวันที่ต้องทนเหงา
เจ็ดวันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป
เจ็ดวันที่เธอลืมกัน
เจ็ดวันที่สิ้นเยื่อใย
แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร
วันไหนจะลืมเธอ

วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน
วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า
ฉันต้องนอนเหงา
ถึงวันอังคารจนเช้า
ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ

เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม
กลับจำข้ามคืนถึงวันพฤหัส
วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด
วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม

สักวันคงลืมเธอได้ลง
สักวันเราคงเหมือนคนเก่าไม่เหงา
ไม่ทรมาน

เจ็ดวันที่ต้องทนเหงา
เจ็ดวันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป
เจ็ดวันที่เธอลืมกัน
เจ็ดวันที่สิ้นเยื่อใย
แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร
วันไหนจะลืมเธอ

เจ็ดวันที่เธอลืมกัน
เจ็ดวันที่สิ้นเยื่อใย
จากนี้ต้องคอยบอกใจ
จำไว้ต้องลืมเธอ
จำไว้ต้องลืมเธอ