Ghesehgoo Va Shahre Gheseh

بگذریم
بچه های خوب من
حالا کم کمک بریم سراغ کار خودمون
براتون گفته بودم که در ایام قدیم
میون جنگل سبز، لای درختای قشنگ
شهر باصفایی بود
دور تا دورش گل سرخ
روبه روش کوه بلند
با چمن های وسیع که پر از شاپرکه
اسم این شهر قشنگ
شهر قصه بود
یادتون نره

آره بچه های من
توی شهر قصه هم
مث هر جای دیگه
هرکسی یه کاری داشت
خره خراطی میکرد
اسبه عصاری میکرد
بزه بزازی میکرد
سگه عطاری میکرد
دارکوب نجاری میکرد
شتره نمد مالی میکرد

ولی از وقتی که چیزهایی از قبیل کپنگ
دیگه کم کمک میافتاد از مد
دیگه حتی چوپونام
جای اون کلاه نمدی شاپو میذاشتن سرشون
شتر از ناچاری برای مردم شهر قصه نقالی میکرد
جغد نقاشی میکرد
غم تنهاییشو جای تابلو قاب میکرد
طوطیه شعر میگفت، تو مجله چاپ میکرد
خرسه رمالی میکرد
روباه ملا شده بود، بچه ها رو درس میداد

قاطره نعلبندی میکرد
مورچه هم رون ملخ را برمیداشت
از وسط نصف میکرد
نصفشو میذاشت تو یک ظرف قشنگ
واسه حضرت سلیمون میبرد
نصفه دومشم شخص خودش نیش میکشید
یعنی تا موقع شام کمی ته بندی میکرد