Por Kub Lookchai
Boy Imagine
5:15ลมพัดทุ่งหญ้าไหวเอนเมฆนำลมห่มฟ้า ดวงตะวันแหวกม่านเมฆมาป่าสนนปลิวไสว ข้าล้มตัวลงบนพื้นดินกว้างใหญ่กองไฟคือผ้าห่ม ครั้งหนึ่งนั้นข้าคือสายลมข้าคือคนเสรี เผื่อลำนำโคลงนั้นพาย้อนคืนวันเก่า ย้ำน้ำคำเถื่อนทำลำเนาในวันที่เรายังไม่เดียงสา จนวันที่ท่านอ่านถ้อยแถลงแสดงเจตจำนงค์ท่านมา เราจึงรู้ในเจตนาความคิดท่านเรานั้นต่างกัน ตัวท่านทำงานหาเงินส่วนเราทำงานหากิน เราไม่สะสมเกินเรากินท่านว่าเราเกียจคร้าน ชีวิตเราไม่มีตารางเวลานาฬิกาเราคือจักรวาล ส่วนเวลาท่านเป็นเงินเป็นงานลูกหลานท่านจึงเหน็ดเหนื่อย และกระโจมของเราก็คือบ้านเปลี่ยนตามฤดูกาลเคลื่อนไหว ให้แสงแดดสายลมผ่านร่างไปเด็กเด็กเราสุขภาพดี แต่บ้านเรือนท่านสร้างโตใหญ่หายใจในอากาศตาย เครื่องจักรกลสร้างสายลมร้ายท่านจึงไม่วายต้องเจ็บป่วย ท่านตายแล้วไปสวรรค์เราตายเราอยู่ในนี้ อยู่ในผืนดินในเถ้าธุลีในวงปีเปลือกไม้ อยู่ในประกายของใบสนในสายลมผ่านหุบเขา ความตายท่านยิ่งใหญ่และโศกเศร้าความตายของเราเป็นธรรมดา ท่านพิพาทกันเพราะความรู้ต่อสู้กันด้วยอักษร เราพิพาทกันเราไม่ซับซ้อนตื่นนอนมาเราก็ลืม ความรู้ท่านยากและมีมากมายความรู้เราง่ายและมีน้อย ผู้เฒ่าของเราความรู้ยังด้อยกว่าเด็กน้อยของท่านอีกใช่ไหม ดังนั้นถ้อยคำที่ท่านเอ่ยถามเราจึงมิอาจเข้าใจ แผ่นดินผืนฟ้าราคาเท่าใดไม่เคยเข้าใจได้เลย ก็ผืนฟ้ากว้างลำธารใสใครเล่าเป็นเจ้าของ สายลมพัดไกวผู้ใดครอบครองท่านจับจองได้โดยสิ่งใด ผืนดินกลัวท่านกระหายจึงได้มอบสายน้ำลำธารใส ผืนดินยังมอบความอบอุ่นให้และท่านยังต้องการสิ่งใดกันอีก เราเป็นแค่เพียงคนป่าที่ท่านว่าพวกเราล้าหลัง ไม่มีโรงเรียน ไม่มีโรงธรรมไม่มีที่ท่องจำหรือพร่ำสอน ด้วยบทเรียนของเราไม่มีตัวอักษรความรู้เราไม่มีชื่อเรียกขาน เราเรียนรู้ในฤดูกาลเราเรียนรู้ตามป่าดงไพร กับเสียงใบไม้กระทบหยาดฝนเสียงต้นกล้างอกโผล่ดิน เสียงตีปีกแมลงโบยบินเสียงสายธารที่รินหลั่งไพร เราจึงไม่ต้องการแสงไฟจากท่านเพราะเรามีดวงจันทร์ส่องแสง เราไม่ต้องการปืนไฟร้ายแรงยิงควายคราวหมื่นคราวล้าน เพราะเราจะฆ่าพวกควายก็เพื่อประทังแต่ท่านฆ่ามันเพื่อราคา คนฆ่าไม่กินคนกินไม่ฆ่าสัตว์ป่าจะเหลืออะไร ความเชื่อเราที่สืบมาดิน น้ำ ลม ฟ้า สัตว์ทั้งผอง ดอกไม้เหลืองแดงแมลงร่ำร้องล้วนเป็นพี่น้องของเรา แต่ท่านไถดินดัดต้นไม้ย้ายลำน้ำถากป่าเขา ขนย้ายดินระเบิดภูเขาเผาเป็นเถ้าถ่าน จนข้านึกถึงคำผู้เฒ่าเล่าขานในนิทานที่ข้าเคยได้ยิน ถ้าสิ่งอันใดเกิดขึ้นกับผืนดินสิ่งนั้นย่อมเกิดกับเรา สิ่งอันใดเกิดขึ้นกับผืนดินสิ่งนั้นย่อมเกิดกับเรา ความจริงสิ่งที่ท่านเพียรหาเราก็มีกันมาแต่กาลก่อน เรามีค่ำคืนให้หลับนอนแดดร้อนให้ดอกไม้บาน มีดวงดาวพราวกระจ่างนำทางให้ฉันและเธอ มีสิ่งนึงเพื่อสิ่งหนึ่งเสมอไม่มีสิ่งใดที่ไร้เหตุผล มีสิ่งนึงเพื่อสิ่งหนึ่งเสมอไม่มีสิ่งใดที่ไร้เหตุผล มีสิ่งนึงเพื่อสิ่งหนึ่งเสมอ ลมพัดทุ่งหญ้าไหวเอนเมฆนำลมห่มฟ้า ดวงตะวันแหวกม่านเมฆมาป่าสนปลิวไสว ข้าล้มตัวลงบนพื้นดินกว้างใหญ่กองไฟคือผ้าห่ม ครั้งหนึ่งนั้นข้าคือสายลมข้าคือคนเสรี ครั้งหนึ่งนั้นข้าคือสายลมข้าคือคนเสรี ครั้งหนึ่งนั้นข้าคือสายลมข้าเคยเป็นคนเสรี