Aera

Fleygði Óðinn
Ok í folk of skaut,
Þat var enn folkvíg
Fyrst í heimi

Brotinn var borðveggr
Borgar ása,
Knáttu vanir vígspá
Völlu sporna

Þá gengu regin öll
Á rökstóla,
Ginnheilög goð,
Ok um þat gættusk

Hverjir hefði loft allt
Lævi blandit
Eða ætt jötuns
Óðs mey gefna

Þórr einn þar vá
Þrunginn móði,
Hann sjaldan sitr
Er hann slíkt of fregn

Á gengusk eiðar,
Orð ok særi,
Mál öll meginlig,
Er á meðal fóru

Veit hon Heimdallar
Hljóð of folgit
Und heiðvönum
Helgum baðm

Á sér hon ausask
Aurgum forsi
Af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

Ein sat hon úti,
Þá er inn aldni kom
Yggjungr ása
Ok í augu leit

Hvers fregnið mik?
Hví freistið mín?
Allt veit ek, Óðinn,
Hvar þú auga falt

Í inum mæra Mímisbrunni.
Drekkr mjöð Mímir
Morgun hverjan af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?