Chashme Bi Baraabar

تفاوتی نمی کند
بنفشه با حضور تو
ببین که در نگاهِ من
یک شاخه پیداست
اثر ندارد این غزل
اگر نه در هوایِ توست
که بی صدایِ پای تو
این کوچه تنهاست
عذابِ بی تو ماندنم
ترانه ای نمی شود
بمان که هر عبور تو
هم سوی رویاست
مرا به بندِ غم نده
به شِکوه پاسخم نده
ببین که این شبانه هم
بی شوقِ فرداست
به جرعه های ساغرت
به چشم بی برابرت
به شعله های آذرت دل می سپارم
مرا به موطنم بده
وطن به بودنم بده
که در نَشیبِ جاده های بی سوارم
عذابِ بی تو ماندنم
ترانه ای نمی شود
بمان که هر عبور تو
هم سوی رویاست
مرا به بندِ غم نده
به شِکوه پاسخم نده
ببین که این شبانه هم
بی شوقِ فرداست
به جرعه های ساغرت
به چشم بی برابرت
به شعله های آذرت دل می سپارم
مرا به موطنم بده
وطن به بودنم بده
که در نَشیبِ جاده های بی سوارم
به جرعه های ساغرت
به چشم بی برابرت
به شعله های آذرت دل می سپارم
مرا به موطنم بده
وطن به بودنم بده
که در نَشیبِ جاده های بی سوارم