โอ้..ชนกชนนี
ชาญ เย็นแข
3:13เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อนนั่นแล้วตัวเรา ความจนอับเฉาต้องจรเร่ร่อนเรื่อยไป สู้แดดลมฝนทนทรมานใจ ค่ำแล้วนอนไหนยังไม่เห็นทาง อ้างว้างเหมือนกาหลงรัง ถึงจนทนกินและกัดก้อนเกลือลำเค็ญ ใครเล่าจะเห็นนึกเป็นโชคร้ายประดัง แสนยากหากไร้ไม้ตอกคนชัง แอบอิงพิงหลังอุ่นเนื้อขวัญใจ ไม่นึกน้อยในตัวเรา คนจนคนจรหมอนหมิ่น พลัดที่พลัดถิ่นอับเฉา ใครใครดูแคลนหยามประนามเรา ทุกคนเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่า โอ้เขาเหยียดกันทำไม เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อนนั่นแล้วคิดดู ไร้ญาติขาดชู้ต้องจรเร่ร่อนเรื่อยไป แม้นหากมีชู้คู่อิงเอนใจ ค่ำแล้วนอนไหนไม่นึกกังวล อิ่มชู้คู่กมลคนเดียว คนจนคนจรหมอนหมิ่น พลัดที่พลัดถิ่นอับเฉา ใครใครดูแคลนหยามประนามเรา ทุกคนเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่า โอ้เขาเหยียดกันทำไม เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อนนั่นแล้วคิดดู ไร้ญาติขาดชู้ต้องจรเร่ร่อนเรื่อยไป แม้นหากมีชู้คู่อิงเอนใจ ค่ำแล้วนอนไหนไม่นึกกังวล อิ่มชู้คู่กมลคนเดียว