กลิ่นไม้แซมผม

ลมรำเพยอกเอ๋ยชื่นฉ่ำ
สำราญยิ่งล้ำลมพัดร่ำชื่นอุรา

ลมรวยรินกลิ่นหอมตามมา
โอ้กลิ่นใดหนาหอมหวนชวนเชย
จ่อจิตจริงเอยเหมือนเคยดอมดม

ลมรำเพยอกเอ๋ยจำได้
กลิ่นดอกไม้ทรามวัยใช้แนมแซมผม
เจ้าใช่ไหมเจ้าให้พี่ดมเชยชมชื่นใจ
พี่จำกลิ่นนี้ไว้ฝังตรึงในดวงฤดี

ลมรำเพยอกเอ๋ยหมองไหม้
เจ้าอยู่ไหนไกลใกล้หรือไรคนดี
เจ้าคงนึกคนึงถึงพี่ถึงมีกลิ่นมา
เมื่อไรเจ้านั้นหนาถึงจะมาเพียงใจ

ลมรำเพยอกเอ๋ยหมองไหม้
เจ้าอยู่ไหนไกลใกล้หรือไรคนดี
เจ้าคงนึกคนึงถึงพี่ถึงมีกลิ่นมา
เมื่อไรเจ้านั้นหนาถึงจะมาเพียงใจ