เมื่อวันนั้นมาถึง

เราล่องลอยไปในอวกาศ
เพียงสบตากันเวลาหยุดหมุนไปในทันที
เราช่างโชคดีที่ได้พบเจอกันในตอนนี้
เธอคือความสวยงามที่สุดที่มี

แต่แล้วกาลเวลาก็พาให้ห่าง
เราค่อยค่อยไกลออกไปทั้งที่ไม่เคยต้องการ
ความทรมานบนทางที่เราต่างต้องพบเจอ
ได้สอนให้รู้รักแท้มันเป็นอย่างไร

เมื่อราตรีกล้ำกลืนแสงใดไม่ได้ส่องถึง
หลับตาแล้วสัมผัสสิ่งนั้นที่อยู่ข้างใน
เธอจะเห็นฉันยังอยู่ตรงนั้นไม่เคยไปไหน
และไม่นานเมื่อเวลาโชคชะตาให้เราพบกันอีกครั้ง

และฉันจะโอบกอดเธอให้นาน
ให้นานจนกว่าท้องฟ้าจะเปลี่ยนฤดู
และหมู่ดาวบนฟ้าลาไป
ฉันจะกุมมือเธอเอาไว้
จนช่วงเวลาหยุด
จนลืมทุกสิ่งจนมีแค่เธอกับฉันนิรันดร์

เหมือนว่าจะไกลจริงจรืงไม่ห่าง
เราผูกพันกันเสมอจากนี้ไปจนชั่วกาล
ไกลกี่ปีแสงไม่เคยคิดหวั่น เพราะในตอนนี้
It's two but not two
Cause we are as one

เมื่อราตรีกล้ำกลืนแสงใดไม่ได้ส่องถึง
หลับตาแล้วสัมผัสสิ่งนั้นที่อยู่ข้างใน
เธอจะเห็นฉันยังอยู่ตรงนั้นไม่เคยไปไหน
และไม่นานเมื่อเวลาโชคชะตาให้เราพบกันอีกครั้ง

และฉันจะโอบกอดเธอให้นาน
ให้นานจนกว่าท้องฟ้าจะเปลี่ยนฤดู
และหมู่ดาวบนฟ้าลาไป
ฉันจะกุมมือเธอเอาไว้
จนช่วงเวลาหยุด
จนลืมทุกสิ่งจนมีแค่เธอกับฉันนิรันดร์

เมื่อวันนั้นได้มาถึง (นั้นได้มาถึง)
เราจะอยู่ข้างกันอยู่ด้วยกัน
เต้นรำกันจนถึงลมสุดท้าย

และฉันจะโอบกอดเธอให้นาน
ให้นานจนกว่าท้องฟ้าจะเปลี่ยนฤดู
และหมู่ดาวบนฟ้าลาไป
ฉันจะกุมมือเธอเอาไว้
จนช่วงเวลาหยุด
จนลืมทุกสิ่งจนมีแค่เธอกับฉันนิรันดร์