Alıştım Acıya

Gözlerin kaldı içimde
Bir bakış, bin yara gibi
Adını unutsam bile
Kalbim hâlâ seni bilir

Her gece aynı sessizlik
Bir resminle uyurum
Söylemeden gitmiştin
Ben sustum, sen yok oldun

Alıştım acıya, alıştım yalnızlığa
Aşka değil, yoksunluğa yazıldım
İçimde sen kaldıkça
Hiç kimseye yer yok bana

Sen gittiğinden beri
Zaman geçmiyor gibi
Konuşmuyor duvarlar
Sadece bakıyor beni

Artık ne söz duymak isterim
Ne de bir yüz hatırlamak
Kendime yemin ettim
Seviyorsam da susarak

Alıştım acıya, alıştım yalnızlığa
Yandım ama düştüğüm yerden kalktım
Bir daha kimse için
Kendimi kaybetmem artık

Göz göze gelmeden gider bazı insanlar
Sesini son kez duymadan
Bir veda koyar aranıza hayat
Ve sen hiçbir şey diyemezsin

Alıştım acıya
Alıştım sana rağmen yaşamaya