Michelangelo

Die betongewelf van die kapel word sy hemel, word sy hel
Waar hy daagliks met penseel sy visie van die heelal deel
Daar is gerubs en orakels, profete en hy self
In die hemel ingeskilder tuur af uit die gewelf

Snags drup kerse warm was in sy oë op sy kwas
Wat elke tint van elke kleur uit sy hande laat gebeur
Daar’s die roesrooi van Toskane, die blou van hierdie lug
Daar is groen soos nooit tevore, hier teen die kerk se rug

En in die middel daar reik God, Sy vinger na die mensdom uit
Na Adam wat nou skaam en naak skugter uit sy slaap ontwaak
Die Skepper blaas na eeue steeds lewe in die man
Wat namens ons wat opkyk, Sy asem bly ontvang

En kardinale wat sou opkyk, ver benede op die vloer
Weet hul sien ‘n wonderwerk
Word dadelik meegevoer
Deur die maestro wat uit pleister, en pigment ‘n hemel maak
Wat die Ware Meester naboots wat iedereen diep raak

En in die middel daar reik God, Sy vinger na die mensdom uit
Na Adam wat nou skaam en naak skugter uit sy slaap ontwaak
Die Skepper blaas na eeue steeds lewe in die man
Wat namens ons wat opkyk, Sy asem bly ontvang

En in die middel daar reik God, Sy vinger na die mensdom uit
Na Adam wat nou skaam en naak skugter uit sy slaap ontwaak
Die Skepper blaas na eeue steeds lewe in die man
Wat namens ons wat opkyk, Sy asem bly ontvang

En in die middel daar reik God, Sy vinger na die mensdom uit
Na Adam wat nou skaam en naak skugter uit sy slaap ontwaak
Die Skepper blaas na eeue steeds lewe in die man
Wat namens ons wat opkyk, Sy asem bly ontvang