Kardia Synepis

Χαμήλωσαν του δρόμου τα φώτα
Μ αγκάλιασαν ξανά οι σκιέσ
Τα χείλη μου παγώνει για μία στιγμή
Γλυκό φιλί με γεύση απ'το χθεσ

Το δικό μου μυαλό
Ένα πουλί που πετάει βιαστικά
Και βουτάει στο κενό
Μακριά από τη δική σου φωτιά

Μέσα στο πλήθοσ κι εγώ θα χαθώ
Το πρόσωπό σου να δω λαχταρώ
Την αγκαλιά που με κάνει να ζω
Εγώ θα διεκδικώ

Ασπρόμαυρα και άδεια σοκάκια
Απρόσωπεσ και κρύεσ στιγμέσ
Σε θέλω εδώ να γίνουνε όλα σαν χθεσ
Που βγάζανε τραγούδια οι ματιέσ

Η δική μου καρδιά
Μία σαϊτα που κόβει το γκρίζο με δύο φιλιά
Μακριά από τη δική σου φωτιά

Μέσα στο πλήθοσ κι εγώ θα χαθώ
Το πρόσωπό σου να δω λαχταρώ
Την αγκαλιά που με κάνει να ζω
Εγώ θα διεκδικώ
Όσο ζω
Κι αν έρθει η μέρα που πάλι θα 'ρθεισ
Εγώ θα δω το αργά για νωρίσ
Όπωσ μ αφήνεισ εδώ θα με βρεισ
Μια καρδιά συνεπήσ