สาวคำหล่วง

เทเหล้าขาวลงแก้วแล้วกระห่ายลงคอ
คักแท้น้อบัดยามเมาผู้บ่าวแซวบ่มีย่าน
มาเที่ยวงานในคืนนี้
กรึบสี่สิบดีกรียามได้ที่บ่ต้องห่วง บ่ต้องห่วง
สวมวิญญาณอี่คำหล่วง
ออกไปเต้นอยู่หน้าฮ้าน
บ่เคยย้านผู้อื่นซังเด้นอ
โอ้ โอ เย เอ

แก้วแรกบ่ค่อยคักปานใด๋
กรึบมา กรึบไปโลดหวานลงจ้วยจ้วย
แต่ละจอกปานสามล้อถืกหวย
คำหล่วงบ่สวยอาศัยเหล้าย้อมใจ

บ่งามกะบ่หนักใจดอก
มีพอได้หยอกอยู่ผู้บ่าวตาลาย
ขอโทษท่านคุณหญิงคุณนาย
เหล้ามันพาไปอย่าซาคนมักม่วน

ชวนกันดิ้นยามได้ยินดนตรีหมอลำเขาหย่าว
ชวนกันดิ้นยามได้ยินดนตรีหมอลำเขาหย่าว
หย่าว หย่าว หย่าว
ขวดเหล้าขาวยกขึ้นแท้แล้เทียวแก้บ่ถอย
คนอย่างข่อยหายห่วงทางกิน
คนอย่างข่อยก่อนบ่ทันกิน
ว่าแต่เห็นไผรินลัดคิวชนแก้ว

เมาแล้วหาแนวมากิน
กำหมากถั่วดินป้อมลงเถื่อละกอบ
เขียบกุ้งซื้อมาเป็นกระสอบ
เหลือกินกะมอบให้พระเอกหมอลำ
ขวดเปล่าสี่สิบดีกรีเคาะใส่ดนตรีป๊อกป๊อกไปนำ
ความฮักแล้วแต่บุญแต่กรรม
โลกบ่เป็นธรรมเกิดมาผู้ฮ้าย

จังหวะเต้นถอยหลังเดินหน้า
หน้าห้าหลังห้าจนซอดแจ้งจ่างป่าง
คิดแล้วเป็นระยะทางคงอยู่ระหว่างขอนแก่นหนองคาย
คำหล่วงบ่เคยห่วงเรื่องรัก
เอามาเกาขี้กลากให้บ๊อผู้ซาย
ขอให้มีเหล้าหลายหลาย
ผู้ส่อนผู้ซายแซมแลมโลดตั๊วะแม่

คือคักแท้ฉายาอี่คำหล่วง
คักแท้แท้ฉายาอี่คำหล่วง
บ่ต้องห่วงว่าแต่ได้ดิ้นตีนซิ่นบ่เอา
ค่ำซอดเซ้ายังส่ำเก่าทางวิน
ค่ำซอดเซ้ายังส่ำเก่าทางวิน
บ่เคยหัวตีดินให้หมู่หามดอกเมือบ้าน
ดอกเมือบ้านเอย