อย่ามือบอน
อ๊อด โฟร์เอส
4:07ตั้งแต่รังสิตไปจนติดบางปะอิน พหลโยธินมีของกินไม่น้อย แม่ค้าหน้าหวานนั่งร้านแผงลอย ปากนิดจมูกหน่อยแม่นั่งร้อยพวงมาลัย สะพานรังสิตเชื่อมติดใต้เหนือ มีก๋วยเตี๋ยวเรือดังแต่เหนือจดใต้ วันเสาร์วันอาทิตย์แฟนเขาติดมากมาย แต่เดี๋ยวนี้เขาย้ายเลิกขายริมคลอง ที่ริมทางระหว่างที่กล่าว มีแฟนแม่สาวหน้าขาวผิวผ่อง ผัดหน้าทาแก้มเสียแดง นั่งร้านขายแตงอยู่ที่ริมคลอง ฝานแตงแดงแดงเป็นแผ่นเหมือนหนึ่งเชิญแฟนให้ชิมลิ้มลอง รอยยิ้มเหมือนน้ำผึ้งหยด ผมไม่ใช่ไวพจน์ยังจอดรถลงมามอง แตงเล็กแตงใหญ่ก็วางขายเป็นตับ เจ้าของต้อนรับด้วยรอยยิ้มย่อง ชาติเจ้าชู้ประตูดิน ผมไม่ได้ซื้อแตงกินแต่อยากจะจีบเจ้าของ เลยแกล้งถามเนื้อความนัยนัยว่าแตงน้องสองใบนั้นน้องจะขายไหมน้อง เพลินคุยอยู่กับแม่ค้านั่นเจ้าของแตงมาตั้งท่าคอยจ้อง ไม่พูดจาไว้ท่าอมภูมิในมือพ่อหนุ่มนั้นกลุมไม้พลอง แม่ค้าแถวนี้แม่คงจะมีเจ้าของ ลาก่อนละน้องชะโอ้แม่แตงเถาตาย ตั้งแต่วันนั้นผมผ่านไปมา ไม่เคยมองหน้าแม่ค้าคนไหน เพราะเบื่อรอยยิ้มมองไม่อิ่มหัวใจ ล้วนแต่แตงเถาตายเจ้าของเธอมี