เสน่ห์สาวเวียงพิงค์

สูเอยเจ้าเอย ตัวเปิ้นบ่ได้เคยเห็นเลยว่าเจ้างาม
แรกเห็นเปิ้นอยากอยู่เคียงร่วมเรียงเคียงคู่นงค์ราม
อยากคลอเคล้าเจ้าอยู่ทุกยามสุดจะห้ามหักใจ

โปรดเอ็นดูเปิ้นหน่อยที่ฮัก
แม้นเพียงบ่เคยฮู้จักเจ้าอย่าหักจากห้วงหทัย
เปิ้ลบอกฮัก ฮักจากขั้วหัวใจ
บ่ต้องกลัวหมองไหม้ว่าใจเปิ้นฮักบ่จริง

สูเอยเจ้างาม เปิ้นติดสอยห้อยตามถึงถิ่นงามแม่ยอดหญิง
เปิ้นอยู่ภาคกลางแสนไกล แต่ใจไม่วายประวิง
เฝ้าแต่คิดถึงเวียงพิงค์ ลืมทุกสิ่งเมื่อพบนวล

เสน่ห์เจ้าดลให้เปิ้นคลายช้ำ
ทุกยามชั่วคืนและค่ำเจ้าทำให้เปิ้นคร่ำครวญ
ภาพของนางนั้นเหมือนดังจะร้องชวน
หัวใจเปิ้นนี้ป่วน คร่ำครวญเพ้อพร่ำแต่หา

สูเอ๋ยขวัญใจ อย่าตัดทิ้งเยื่อทิ้งใย โปรดได้เวทนา
หากเปิ้นและเจ้าอยู่เคียงร่วมเรียงเคียงวันวิวาห์
เปิ้นจะขอตัดใจลา เอาไว้ชาติหน้าค่อยพบกัน

หากเมตตาให้เปิ้นคลายช้ำ
สูเจ้าจงตอบสักคำที่เปิ้นเอ่ยพร่ำจำนรรจ์
เปิ้นจะพาฮักเจ้าเข้าวังวิมาน
ขอใจเจ้าจงฮักมั่นวิมานฝันอยู่ร่ำไร

ฮิ้ว ฮิ้วฮิ้วฮิ้ว ฮิ้ว ฮิ้วฮิ้วฮิ้วฮิ้ว
เอาล่ะเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เอ้า ฟังผู้แพ้รักกันต่อ เริ่มกันไปเลยนะครับผม