Gozare Ordibehesht

باز تو از کوچه ما گذشتی
باز کمی دور این خانه گشتی
تا هوا ناگهان تازه تر شد
دنیا از قدم های تو با خبر شد
من که سرخورده و خسته بودم
در این خانه آهسته بودم
شبم با تو رنگ سحر شد
شعر من در این شب سیاه
برایت از سپیده می خواند
ابر دلتنگ آواز من
در آسمان چشم تو می ماند
بارانی و من ابری در بهار
در شعرم بخوان از چشمم ببار
بارانی و من ابری در بهار
در شعرم بخوان از چشمم ببار
باز تو از کوچه ما گذشتی
کمی دور این خانه گشتی
سکوت شبم را گرفتی
من رها بین بیداری و خواب
سراسیمه و گیج و بی تاب
در آیینه ام جا گرفتی
بارانی و من ابری در بهار
در شعرم بخوان از چشمم ببار
بارانی و من ابری در بهار
در شعرم بخوان از چشمم ببار
مست و سرخوشی در آوای من
دیروزم شدی باش فردای من