กาสะลองกลีบช้ำ

ดอกกาสะลองล่องลอยตามลมลงใต้
บานไม่เท่าไหร่
หลุดจากกิ่งใบแล้วหนา
ส่งกลิ่นหอมยังไม่กี่เวลา
โดนลมพัดพา
ไกลต้นร่วงหล่นนาไกล

ดอกไม้สีขาว
คล้ายเราเพิ่งสาวแรกรุ่น
ความสาวหอมกรุ่น
ละไมละมุนสดใส

เพิ่งอวดความงาม
ยังไม่ทันเท่าใด
ล่องลอยมาไกล
คล้ายกาสะลองล่องลอย

มาเบ่งบาน
ในตู้โชว์ใบใหญ่
เป็นทาสความใคร่
ไม่เคยเต็มใจสักน้อย

กลีบดอกชอกช้ำ
ระกำน้ำตาร่วงผ๋อย
ห่วงคนอยู่หลังยังคอย
จึงปล่อยให้ชายเชยชม

ดอกกาสะลอง
ดอกน้อยล่องลอยคืนเหนือ
สิ่งที่คงเหลือ
เพียงกลีบดอกโทรมโทรม

ไร้ซึ่งเกสร
ต้องมาหนาวร้อนนอนซม
สุดท้ายแทบตายนอนตรม
สิ้นหอมกลีบช้ำยับเยิน

ดอกกาสะลอง
ดอกน้อยล่องลอยคืนเหนือ
สิ่งที่คงเหลือ
เพียงกลีบดอกโทรมโทรม

ไร้ซึ่งเกสร
ต้องมาหนาวร้อนนอนซม
สุดท้ายแทบตายนอนตรม
สิ้นหอมกลีบช้ำยับเยิน