ดาวไม่ลืมคน

ดาวน้อย
ลอยฟ้าเลอค่าสูงเด่น
ใครใครเขาก็แลเห็น
ชมชื่นดาวเด่นว่าเป็นดาวดัง

แต่มีคน
ขอดค่อนว่าลืมความหลัง
ชั่วช้าน่าชัง
สั่งดาวว่าอย่าลืมตน

ดาวน้อยลอยสูงเพราะมือใครส่ง
โอ้ดาวไม่เคยลืมหลง
จำได้คงมั่นว่าดาวเคยจม
ตักเตือนประจำอยู่วันละหน
มิให้ลืมตน
ให้คนกู่ร้องนินทา

เหตุนั้น
เมื่อดาวฉายแสงทิศใด
ผู้คนต่างก็สนใจ
อุ้มโอบดาวให้เลิศลอยนภา

เฝ้าห้อมล้อม
ปรบมือให้เกียรติดารา
มีแสงมีค่า
ดาวจากคลาดคลาเขายังถวิล

วันนี้ดาวน้อยลอยโลดโชติช่วง
สักวันดาวอาจจะร่วง
เมื่ออับแสงอ่อนไร้คนยลยิน

และวันนั้น
ดาวก็จะถอดปีกบิน
ร่วงลงมาดิน
กอดดิ้นจวบดาวสิ้นใจ

เหตุนั้นเมื่อดาวฉายแสงทิศใด
ผู้คนต่างก็สนใจ
อุ้มโอบดาวให้เลิศลอยนภา

เฝ้าห้อมล้อม
ปรบมือให้เกียรติดารา
มีแสงมีค่า
ดาวจากคลาดคลาเขายังถวิล

วันนี้
ดาวน้อยลอยโลดโชติช่วง
สักวันดาวอาจจะร่วง
เมื่ออับแสงอ่อนไร้คนยลยิน

และวันนั้น
ดาวก็จะถอดปีกบิน
ร่วงลงมาดิน
ดาวดิ้นจวบดาวสิ้นใจ