Terra
Dakidarría
3:46Tiña os ollos azul claro coma o mar que a viu medrar, tiña o corazón discalzo, mais non deixou de camiñar, soa ao lonxe un triste tango, amargo refuxio da dor e se paseas pola Praza de Maio aínda se escoita a súa voz. Dende a noite en que as levaron non deixou de buscar, porta a porta, boca a boca, foto en man... Houbo noites que custaba respirar, os meus fillos onde están? Y me sienta bien caminar con vos, en el mar de plata de nuestra revolución hoy sale un sol celeste. Caminar las dos sin dejar de alzar la voz por los desaparecidos sin olvido que quedaron bajo el mar por siempre. Sen desfalecer, ca angustia a flor de pel, saen as nais a camiñar. Cun cueiro por pano preguntan: as nosas fillas onde están? Camiñamos para non as esquecer, o corazón non nos deixou retroceder, a memoria que viaxa nos teus pés quedou gravada a ferro na miña pel. Y me sienta bien caminar con vos, en el mar de plata de nuestra revolución hoy sale un sol celeste. Caminar las dos sin dejar de alzar la voz, por los desaparecidos sin olvido que quedaron bajo el mar por siempre. Y me sienta bien caminar con vos, en el mar de plata de nuestra revolución hoy sale un sol celeste. Caminar las dos sin dejar de alzar la voz por las desaparecidas sin olvido que quedaron bajo el mar por siempre.