Tha Xanartheis

Δε με μέλλει αν οι όρκοι σου σβηστήκαν
Δε με μέλλει εάν όλα ξεχαστήκαν
Πίστεψε με διόλου δεν πονώ
Κι' αν εσύ ξεχνάσ κι' εγώ ξεχνώ

Δε με μέλλει αν η καρδιά σου άλλον θέλει
Δυνατά σου το φωνάζω δεν με μέλλει
Δε ζηλεύω αυτόν που αγαπάσ
Δε με μέλλει όπου θεσ να πασ

Θα ξανάρθεισ
Όσα χρόνια κι' αν περάσουν θα ξανάρθεισ
Και συμπόνια θα ζητάσ μετανοιωμένη
Θε να 'ρθεισ με ραγισμένη τη καρδιά

Θα ξανάρθεισ
Δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθεισ
Όταν μάθεισ πωσ εβγήκεσ γελασμένη
Θε να 'ρθεισ ξεντροπιασμένη μια βραδιά

Δε με μέλλει αν πουλάσ την αγκαλιά σου
Κι αν μοιράζεισ σ' όποιον να 'ναι τα φιλιά σου
Θα 'ρθει μέρα που θα με ποθείσ
Σου το λέω να το θυμηθείσ

Δε με μέλλει που όποιοσ θέλει σ' αγοράζει
Κι αν εξέχασεσ τουσ όρκουσ δεν πειράζει
Ότι τώρα δυνατά ποθείσ
Θα 'ρθει μέρα να το βαρεθείσ

Θα ξανάρθεισ
Όσα χρόνια κι' αν περάσουν θα ξανάρθεισ
Και συμπόνια θα ζητάσ μετανοιωμένη
Θε να 'ρθεισ με ραγισμένη τη καρδιά

Θα ξανάρθεισ
Δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθεισ
Όταν μάθεισ πωσ εβγήκεσ γελασμένη
Θε να 'ρθεισ ξεντροπιασμένη μια βραδιά