Sargardaan

از عذاب جاده خسته
نرسیده و رسیده
آهی از سر رسیدن نکشیده و کشیده
غم سرگردونیامو با تو صادقانه گفتم
اسمی که اسم شبم بود با تو عاشقانه گفتم

من سرگردون ساده تو رو صادق میدونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق میدونستم
تو تمومه طول جاده که افق برابرم بود
شوق تو راه توشه من
اسم تو همسفرم بود

من دل شیشه ای هرجا
پر شکستم که شکستم
زیر کوه بار غصه پر نشستم که نشستم
عشق تو از خاطرم برد که لطیفمو پیاده
تو رو فریاد زدمو باز خون شدم تو رگ جاده

من سرگردون ساده تو رو صادق میدونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق میدونستم
من سرگردون ساده تو رو صادق میدونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق میدونستم

نیزه ی نمباد شرجی وسط دشتو تابستون
تازیانه های رگبار توی چله زمستون
نتونستن نتونستن کینه ی منو بگیرن
از من خسته ی خسته شوق رفتنو بگیرن

حالا که رسیدم اینجا پره قصه برا گفتن
پر نیاز تو برای آه کشیدنو شنفتن
تو رو با خودم غریبه از غمم جدا میبینم
خودمو پر از ترانه تو رو بیصدا میبینم

اون همیشه با محبت
برای من دیگه نیستی
نگو صادقی به عشقت
آخه چشمات میگه نیستی

من سرگردون ساده تو رو صادق میدونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق میدونستم
من سرگردون ساده تو رو صادق میدونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق میدونستم
من سرگردون ساده تو رو صادق میدونستم