Het Steegje

Niet ver hier vandaan is 'n straatje zo klein al is het niet meer dan 'n steeg
Toch mag ik zo graag in dat straatje weer zijn al is 't er nu stil en leeg

Ik ben in dat steegje geboren als vrucht van 'n liefde zo teer
Ach kon ik m'n ouders nog horen m'n dankwoord van nu aan de heer
M'n moeder keek mij in de ogen ze huilde van vreugde en bad
Toen knikte m'n vader bewogen en lispelde zacht 't is 'n schat

Ik ken elke steen en ik weet ieder huis 't steegje beheerst vaak m'n geest
Soms loop ik erdoor en dan voel ik me thuis precies zo het eens is geweest

Ik heb in dat steegje gestreden met ziekte met zorgen met smart

Ik heb er gevloekt en gebeden ik vond er de vrouw van m'n hart
Vandaar bracht ik moeder ter aarde toen zij veel te vroeg mij ontviel
Al heeft 't voor een ander geen waarde voor mij is 't een stuk van m'n ziel !
Wat is het toch heerlijk een kind nog te zijn