ไหนว่าจะจำ

ไหนว่าจะจำ (จะจำแล้วไงไม่จำ)
พี่เชื่อถ้อยคำแม้จำติดใจไม่ลืม (มิลืมไม่ลืม)
ให้จำคืนหนึ่งคืนนั้น
สวรรค์อันเคยดูดดื่ม
แล้วใครที่ลืมถ้อยคำ (ไหนเธอว่าจงจดจำ)

ไหนว่าจะจำ (พี่ยังฝังใจจดจำ)
พี่เฝ้าเก็บงำหัวใจให้เธอผู้เดียว (รักเธอผู้เดียว)
จะมีนางอื่นหมื่นแสน
ทอดแขนพี่ยังไม่เกี่ยว
รักเดียวพี่จึงจดจำ (รักจริงจึงจำ)

จำไว้ (คำนี้พี่จำได้)
ก็ไยหัวใจเจ้าจึงไม่เคร่ง
หัวใจไม่เคร่ง
สัญญากับพี่เอง
สาบานกับพี่เอง
พร้อมใจให้พี่เองแล้วมาข่มเหงให้พี่ช้ำ

ไหนว่าจะจำ (จะจำแล้วไงไม่จำ)
แต่เจ้ากลับคำหัวใจไม่จำไม่จริง (หัวใจไม่จริง)
ช่างลวงช่างหลอกยอกย้อน
ดั่งน้ำใบบอนกลอกกลิ้ง
น้ำใจไม่จริงอย่างคำ (โถใจไม่จำ)

ไหนว่าจะจำ (จะจำแล้วไงไม่จำ)
แต่เจ้ากลับคำหัวใจไม่จำไม่จริง (หัวใจไม่จริง)
ช่างลวงช่างหลอกยอกย้อน
ดั่งน้ำใบบอนกลอกกลิ้ง
น้ำใจไม่จริงอย่างคำ (โถใจไม่จำ)