นกขมิ้น

ค่ำคืนฉันยืนอยู่เดียวดาย เหลียวมองรอบกายมิวายจะหวาดกลัว
มองนภามืดมัวสลัวเย็นย่ำค่ำคืนเอ๋ย ฮืม
ยามนภาคล้ำไปใกล้ค่ำยินเสียงร่ำคำบอเจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย
เจ้าดอกขจร นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำแล้วจะนอนไหนเอย เอ๋ยเล่านกเอย

อกฉันทุกวันเฝ้าอาวรณ์เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย
หนาวพระพายที่พัดเชย อกเอ๋ยหนาวสั่นสุดบั่นทอน ฮืม
ยามนี้เราหลงทางกลางค่ำยินเสียงร่ำ คำบอกเจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย
เจ้าดอกขจร ฉันร่อนเร่พเนจร
ไม่รู้จะนอนไหนเอย เอ๋ยโอ้ หัวอกเอย

บ้านใดหรือใครจะเอ็นดู รับรองอุ้มชูเลี้ยงดูให้หลับนอน
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำไหนนอนนั่น
อกฉันหมอง ฮืม
ทนระกำช้ำใจยามค่ำยินเสียงร่ำน้ำตก โอ้หัวอกเอ๋ย
โอ้อกอาวรณ์ ฉันไร้คู่ร่วมคอน
ต้องฝืนนอนหนาว เอย เอ๋ย โอ้ หัวอกเอย

เมื่อมองหมายปองก็แลเห็น
หวิวในใจเต้นเหมือนเป็นเพียงแต่มอง
เหมือนพบรังจะครอง แต่หมองเกรงที่หวั่นจะมีเจ้าของ ฮืม
ฟังสำเนียงเสียงเพลงครวญคร่ำ
ใครหนอร่ำ คำบอกเจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย
เจ้าดอกขจร นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำนี้จะนอนไหนเอย เอ๋ย นอนที่นี่เอย