สำนึก

ดึกดื่นคืนนั้นฉันเดินฉันผ่าน
เห็นบ้านนั้นมีเด็กคนหนึ่ง
กับแม่ผู้ซึ่งวัยร่วงโรยอยู่
ต่างเอ็ดอึงมึงกูใจหดหู่ไม่อยากไปสนใจ
มันขู่แม่เอาเงินไปหัวใจแม่คลอน

ตามอกตามใจลูกจนเกินไปนิสัยจึงทราม
ใจมันคงห่ามคิดลวนลามข่มเหงไม่เกรงบาป
เรื่องมันน่าอับอายแม้ใครผ่านไปคงได้ทราบ
เหมือนมีกรรมลูกจึงระยำบาปหนา
แม่คงอยากลาโลก

ดึกดื่นคืนนี้ไม่มีเสียงขู่
จึงมองดูใครอยู่ในบ้าน
ก็เห็นลูกนั้นที่เคยหลบหลู่
ศพแม่วางงามหรู
ลูกคงกตัญญูเมื่อสายไป (ฮู้ฮู)
แม่ต้องตรอมใจตายลูก​ชายรู้คุณ

ฮาฮาฮาฮ้า
ลูก​ชายรู้คุณ