Amfisvitisi Anazitisi

Όλα φαντάζουν μια πομπή που τελειωμό δεν έχει
Σκύψε λοιπόν προσεχτικά να δεισ τον γεροτράγο
Να του φορτώσεισ τη μορφή να πεισ τα μύρια όσα
Κι από την πόλη μιαν αυγή να πάει από κει που ήρθε

Μήπωσ βρεθεί και η υγειά που σου έλειψε το ξέρω
Και είναι πολλά πάρα πολλά όλα αυτά που ξέρω
Μα που να ξομολογηθώ και που να μολογήσω
Κι αν όλα δεν τα έζησα κάπου θαρρώ τα είδα

Ήρθαν σα γράμμα μακρινό σαν το φτωχό σπουργίτι
Να μου ραγίσουν μια νυχτιά το μόνο μου το τζάμι
Το κρύο που μου έδιωχνε το κρύο και τουσ κρότουσ
Την είδα την καταστροφή και ήμουν απ' τουσ πρώτουσ

Μετά μασ πήρανε τροχοί στα πέρατα μασ πήγαν
Θαρρώ δεμένοι ήμασταν σε μακρινέσ ακτίνεσ
Σφιχτά δεμένοι με λουριά και τη ζαλάδα στην καρδιά
Στου κόσμου την κατηφοριά χαθήκανε οι κόποι
Γκρεμίστηκαν τα σήμαντρα κι αυτοί οι άγιοι τόποι

Ήρθαν ξανά τα αρπαχτικά τα όνειρα να κλέψουν
Να πουν τισ ιστορίεσ τουσ με τον καιρό να παίξουν
Μα είναι καλόσ ταξιδευτήσ και τα στενά γνωρίζει
Ξέρει που ζούνε τα στοιχειά πωσ να τα αναγνωρίζει