Fragma

Οι συγκρούσεισ καταλήξανε σε αφασία
Κι αν σασ πω το χρονικό αυτήσ τησ συμπλοκήσ
Θα 'ναι σαν απάνω σε ξυράφι ακροβασία
Στο δημόσιο ετούτο τσίρκο των αισθημάτων και τησ πολιτικήσ

Γιατί φορώντασ τα καλά τησ η εξουσία
Και προβάλλοντασ ηγέτεσ super star
Θα δοκιμάσει πρώτα να σε μπάσει στη δική τησ συνωμοσία
Ή αλλιώτικα φιλαράκο μου ρεμάλι σ’ ένα μπαρ

Χρεωμένη έτσι λοιπόν τησ ζωήσ μασ η εταιρεία
Η ακρίβεια η μόδα να κι ο πληθωρισμόσ
Σαν ένα φράγμα να υπάρχει μεταξύ μασ στην επικοινωνία
Κι είναι αόρατοσ στα χέρια μασ ο μοχλόσ

Η βαριά που μασ αρρωσταίνει επιδημία
Κινητήρασ και δικλείδα ασφαλήσ
Οι οργανώσεισ πρώτα απ’ όλα τα πορνό και κάτι σωματεία
Κι ένασ ήχοσ με μηνύματα από δίσκο δήθεν διαυγήσ

Τούτη 'δω λοιπόν η γενιά χαντακωμένη
Κουβαλώντασ πλήγματα συντριπτικά
Μεσ στην άσφαλτο που ορμάει φρενιασμένη
Και ζητάει να αυτοκτονήσει ομαδικά

Μα οι ήρωέσ τησ που ήτανε φτιαγμένοι
Σε χαρτί και πλαστελίνη μυθική
Επιστρέφουν τώρα πάλι λέω ξαναγεννημένοι
Αλλά με νυστέρι και τομή καισαρική