Kadınım

Kadınım
Sevgilim demiyorum sana
Sanırım
Sana olan bu doyumsuz sevdam
Yalnızca sevgiden ibaret değil
Seviyorum diyerek kısıtlayamıyorum içimde oynayan çocukların evciliklerini
Ben de onlara katılıp, evcilik oynamak istiyorum seninle
Yaramaz, yaşadığı olayı ciddiye alarak, ve delice

Aşkım demek yetmiyor sana
Dilim döndüğünce söyleyebiliyorum kusurumu affet
Sadece dilime dolanan bir kelime olup yerleş istemiyorum kelime dağarcığıma
Ve seni aşk diye bilip, bir gün bitmek zorunda olacağına inanmak
Yani bir gün, bir şekilde gideceğini kabullenmek
Kabıma sığdırmıyor beni, taşıyorum
Ve her sevdalı gibi, kalpte gizlenmiş bir sızı olarak saklamak da istemiyorum
Seni titreyişlerimin ardına
Yüreğimde durduğun gibi avuçlarımda olmalısın
Elimden tutmalısın mesela
Parmaklarımı senin parmaklarına kilitlemeliyim
Ve mabedinde seni verdiği için yaradana şükreden sadece ben olmalıyım.
Yalnızca sana ait olduğum gibi, bir tek bana ait olmalısın

Farklı kentlerin ya da aynı şehrin farklı bir apartman dairesinde yaşamalıyız biz seninle
Aynı sofraya oturup, aynı masadan birer tabak kaldırmalıyız seninle
Aynı bardaktan su içmeliyiz ulan
Senin yaşlandığını izleyen ben olmalıyım
Ve yaşlandıkça saçlarımın beyazladığını ilk fark eden de sen
Hastalandığımda başıma ıslak havlu koyan sen ol ulan
Hatta, ulan hatta son nefesi verirken bile sen tut ellerimden son defa
Ömrümüz hep böyle geçsin sevgilim, omuz omuza
Yaşlandığında, yaslandığın bastonun olayım ulan mesela

Her gece en tatlı yerinde uykumuzu bölen aynı bebek çığlığı olsun
Ve bir ömrü tüketip geriye baktığımda
Bana yaşattığın en büyük stres
Bir doğumhane önünde kızımızı beklemek olsun

Şimdi sana aşk desem yüreğime
Sevgili desem dilime yüksün
Sen benim ömrüme yük ol, başımın üstünde taşıdığım kadın
Çünkü sen benim koluma girip sokakta bana eşlik
Eden değil, hayatıma girip ömrüme eş olmalısın
Çünkü sen
Kadınım olsun istediğim tek kadınsın