Vataha

Крыж навальніц жне карагод
кола сустрэчы агнёў.
Свіст рассячэ ў зброі брэш,
голасам сталі.
Лямант знявечаных
душ чалавечых у
вежах на плечах што.

Сталі шэрай
голас немы
ў нашых венах
кліча ў бой.

Рукі у брудзе
ў крыві цела
дзіда ў рэбрах
мы з табой

Дай нам зброю
дай нам вочы
жахам крочыць
па зямлі.

Дай нам гвалту
дай нам крыві,
што плыняй ліне
па зямлі.

Мае рукі скоўзаны млёнам,
я пажагнаны крывёю і мёдам.
Крыж і полымя чысцяць ад бруду.
У вагні, цябе выратую. Я
выратую цябе,
выратую сябе.
Як жа промні на целе твае ззяе. Я
прагну дакрануцца цябе,
падыйдзі да мяне,
твае цела жаданне мае.