คนใจดำ

แต่ก่อนแต่ไรเคยรักปักใจ
ไยมาลืมกัน
ลืมความรักมั่นกันไว้
นึกอยากจะรู้หัวใจใครเปลี่ยน
หมุนเวียนง่ายง่าย
โถผู้ชายลืมคำ

ขาดความจริงจังเคยรักกลับชัง
ใจช่างรวนเร
ดูเธอร้อยเล่ห์แกล้งทำ
หัวอกกลัดหนองร้องไห้ไม่ออก
น้ำตากลืนกล้ำ
สุดจะเบื่อคำคนลวง

โถใจฉันเจียนจะขาด
ใจฉันจวนจะขาด
หวาดกลัวน้ำตาร่วง
กลัวจะต้องระกำช้ำทรวง
กลัวรักหลอกลวง
แล้วใครจะช่วยปลอบใจ

ก่อนจากฝากคำคำรักกอดฉัน
ยังจำคำเธอ
ใจจึงเพ้อเจ้อเดียวดาย
หลงปรารถนาน้ำตาจึงร่วง
โถลวงกันได้
นี่แหละผู้ชายใจดำ

โถใจฉันเจียนจะขาด
ใจฉันจวนจะขาด
หวาดกลัวน้ำตาร่วง
กลัวจะต้องระกำช้ำทรวง
กลัวรักหลอกลวง
แล้วใครจะช่วยปลอบใจ

ก่อนจากฝากคำคำรักกอดฉัน
ยังจำคำเธอ
ใจจึงเพ้อเจ้อเดียวดาย
หลงปรารถนาน้ำตาจึงร่วง
โถลวงกันได้
นี่แหละผู้ชายใจดำ