Kathimerina

Καθημερνά νιώθω να ζω όλο πιο λίγο
Κάθε βραδιά ψάχνω να βρω πώσ θα ξεφύγω
Όμωσ ξυπνώ κάθε πρωί
Μεσ στον καπνό μεσ στη βοή
Και στο κενό που είν' η ζωή τ' όνειρο πνίγω
Καθημερνά νιώθω να ζω όλο πιο λίγο

Έχω σκεφτεί χίλιεσ φορέσ “ν' άλλαζα δρόμο
Δε θέλω πια τη μοναξιά να 'χω για νόμο"
Μα είναι ντροπή πώσ να σ' το πω
Μεσ στη σιωπή να σ' ακουμπώ
Είναι ντροπή να σ' αγαπώ σ' αυτό τον κόσμο
Καθημερνά νιώθω να ζω όλο πιο λίγο