เจ้าดอกจำปา

ดอกไม้ที่เหมิดกลิ่นก็ไร้ซึ่งแมงดมดอม
สิ้นกลิ่นหอมจำยอมร่วงโรยสู่ดิน
เปรียบใจเขาที่เซาฮักเจ้าดอกไม้บ่ทันตั้งหลัก
เคยบอกฮักวันนี้เพิ่นบอกลา

เจ้าจำปาหากว่าเจ้าใจพังเพ
คนโลเลสิไปเสียดายเฮ็ดหยัง
แห้งเหี่ยวเฉาแต่เจ้ายังแตกช่อใหม่เบ่งบานอีกครั้ง
จำปายังกรุ่นกลิ่นหอมไปคลุ้งป่า

ดอกจำปาไปบานผิดบ่อน
แตกช่ออ่อนผิดหม่องเขาเลยมองบ่เห็น
เช่นความฮักต้องฮักให้เป็น
เจ้าเลือกหย่างผิดเส้นเลือกเซื่อใจเขา
เจ้าดอกจำปาให้กลับมาฮักเจ้าของ

ใจที่ลอยล่องให้จ่องหัวใจเจ้าคืน
อย่าไปฝืนไปบืนขั่นเพิ่นสิลา
เพิ่นบ่ฮักเพิ่นถิ่มป๋าดอกจำปายังเป็นจำปา
เจ้าก็อย่าคึดหลายอย่าเศร้าเลย

ดอกจำปาไปบานผิดบ่อน
แตกช่ออ่อนผิดหม่องเขาเลยมองบ่เห็น
เช่นความฮักต้องฮักให้เป็น
เจ้าเลือกหย่างผิดเส้นเลือกเซื่อใจเขา
เจ้าดอกจำปาให้กลับมาฮักเจ้าของ

ดอกจำปาไปบานผิดบ่อน
แตกช่ออ่อนผิดหม่องเขาเลยมองบ่เห็น
เช่นความฮักต้องฮักให้เป็น
เจ้าเลือกหย่างผิดเส้นเลือกเซื่อใจเขา
เจ้าดอกจำปาให้กลับมาฮักเจ้าของ