Voutia Apo Psila

Ο δρόμος μας τυφλός, της πιάτσας παραπαίδι.
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει.
Σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μωρού.

ό, τι φτιάχνω κι ό, τι χάλασα
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
ό, τι φτιάχνω κι ό, τι χάλασα
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Τα λόγια χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου προάστιο χαμένο της Αθήνας
που κυνηγά τη φημή του σε ό, τι κι αν συμβεί

ό, τι φτιάχνω κι ό, τι χάλασα
βουτιά απο ψηλά σε μολυβένια θάλασσα
ό, τι φτιάχνω κι ό, τι χάλασα
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα

Η δύναμη που ξέπεσε κι έγινε κατάρα
Η φήμη που απλώθηκε κι έγινε λοιμός.
Η πίκρα μας πως κατάγεται από τη δική μας φάρα
μας έπεισε κι έγινε αφέντης τιμωρός

ό, τι φτιάχνω κι ό, τι χάλασα
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.