ดอกราตรี

ดึกลับดับแสง
แอบแฝงในฟ้าราตรี
ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา
ขาวราวดวงเดือน
เลื่อนลอยกันลงมา
จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี

กลิ่นหวนชวนหอม
ลอยหายไปไกลแสนไกล
ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน
ที่ลับลาไป
ทิ้งให้ราตรีหม่น
ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา

ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม
ก็เธออยู่แห่งหนไหน เฮ้อ
อีกกี่คืนไม่รู้ ฮู้
ที่ยังคงต้องฝัน
เฝ้ารอไปอย่างนี้

ฝากฟ้าสวรรค์
กระซิบถ้อยคำรำพัน
ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้
แม้ราตรีโรย
ร่วงลับลาชีวี
แต่รักที่มี ไม่เคยจะเลือนรางไป

ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม
ก็เธออยู่แห่งหนไหน เฮ้อ
อีกกี่คืนไม่รู้ ฮู้
ที่ยังคงต้องฝัน
เฝ้ารอไปอย่างนี้

ฝากฟ้าสวรรค์
กระซิบถ้อยคำรำพัน
ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้
แม้ราตรีโรย
ร่วงลับลาชีวี
แต่รักที่มีไม่เคยจะเลือนรางไป