Filistin

Toz duman, hep mi korkular?
Bilmem nereden gelecek, söyle ordular
“Ölmedin mi?” Diye sordular
Ya topraktayım, ya dört duvar
Gördülerde ama sustular

Bu yolda gömdüğüm ne selvi boylular
Ayakta kimse yoksa, gölgelerini vurdular
Bu yolda gömdüğüm ne selvi boylular
Ayakta kimse yoksa, gölgelerini vurdular

Öldüler de güneş gibi her gün tekrar doğdular
Hep barut var, ondan görünmez mi söyle doğrular?
Çocuklar ağlar, gözyaşları vardı bir de namlular
Yetimler onlar, çünkü hayalleri bile çaldılar