Kadıköy

Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ve ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın
Yüreğim kurtulsada yangından, alevden

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?
Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den