Nasze Słowa Nasze Dni

Nasze wspólne słowa, nasze wspólne dni
Dzień zachodzi ciepłem twego ciała, ja i ty
Nasze wspólne myśli, rozpoznają nas
Kiedy wschodzi słońce, promienieje twoja twarz
Ja w każde popołudnie, inny jadam chleb
Obcy ludzie mówią mi, że kochają mnie
Kochają mnie mhm...

Że kochają mnie

Mówisz o wolności, głos rozpuszcza łzy
Gdzieś za oknem ktoś udaje kogoś
A nie jest nim, bo pełno w nas energii
I pełne szklanki są
Ale daleko jest, daleko jest, daleko jest...

Mój dom, w którym piszę od lat
Mój dom, w którym płaczę nie raz
Czy to znasz? Tak, ty to znasz
Mój dom, w którym piszę od lat
Mój dom, w którym płaczę nie raz
Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Nie, nie, nie, nie, nie
Ja nie chcę oszukiwać, kłamać, wodzić i
Być człowiekiem, który zawsze ma te lepsze dni
Bo serce moje płonie, a ciało moje drży
Ale daleko jest, daleko jest, daleko jest...

Mój dom, w którym piszę od lat
Mój dom, w którym płaczę nie raz
Czy to znasz? Tak, ty to znasz
Mój dom, w którym piszę od lat
Mój dom, w którym kocham nie raz
Czy to znasz? Tak, ty to znasz
Nasz dom! Nasz dom, nasz dom!
Nasz dom

Nasz dom, w którym piszę od lat
Nasz dom, w którym kocham nie raz
Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Nie raz chciałeś odejść, nie raz chciałeś uciec i...
I co dalej? I co dalej?